چرا بی حوصله و کسل می شویم؟ چرا حوصله هیچ کاری را نداریم؟
شاید اغلب افراد این تجربه را داشته باشند که در برخی روزها حوصله هیچ کاری را ندارند، نمی توانند روی کاری تمرکز کنند و انگار از چیزی لذت نمی برند. بی حوصلگی و ملالت برای بیشتر افراد تجربه ناخوشایندی محسوب می شود. شاید احساس پوچی و یا ناکامی در زندگی را برایتان تداعی کند. بی حوصلگی در واقع یک نوع احساس همه گیر است و اکثر افراد در برهه ای از زندگی این حس را تجربه می کنند. آمارها نشان می دهد بین ۳۰٪ الی ۹۰٪ جامعه آمریکا در بخشی از زندگی روزانه خود این حس را تجربه می کنند که اکثر آن ها را قشر جوان تشکیل می دهد. مردان شاید بیش تر از زنان این حس را تجربه کنند، همین طور تحصیلات بسیار پایین نیز با میزان بی حوصلگی ارتباط دارد. کسالت می تواند موجب حس تنهایی، خشم، ناراحتی و نگرانی در افراد شود. افرادی که حس بی حوصلگی مداومی را تجربه می کنند ممکن است بیشتر به سراغ مواد مخدر، الکل و قمار بروند.
چه عواملی باعث می شود احساس بی حوصلگی و دل زدگی کنیم:
- یکنواختی: بی حوصلگی شبیه به خستگی ذهن، به علت کارها و امور تکراری و یکنواخت است. زمانی که فعالیت ها تکراری و روتین شود میزان علاقه کاهش پیدا می کند. کارهایی که قابل پیش بینی و یکنواخت است برای افراد بعد از مدتی حوصله سربر می شود. در واقع انجام کارهای مشابه، افراد را بی انگیزه می کند و هرچه فعالیتی کم تر چالش برانگیز و محرک باشد بیشتر دچار حس بی حوصلگی، فقدان علاقه و انگیزه می شوید. کارهایی مانند در صف انتظار ماندن یا افرادی که برای مدت طولانیرا در زندان سپری می کنند در نظر بگیرید که تا چه اندازه تکراری و ملال آور است و موجب چه احساسی در فرد می شود.
- کمبود چالش: زمانی که فعالیتی برای فرد به قدر کافی چالش برانگیز باشد به گونه ای که با توانایی وی نیز هم خوانی داشته باشد می توان گفت در جای درستی قرار گرفته است؛ در واقع ویژگی یک فعالیت مناسب این است که بتواند به قدری چالش برانگیز باشد تا فرد را از تکرار و یکنواختی بیرون بیاورد اما در عین حال نیز با توانایی و مهارت های وی سازگار باشد. همچنین فعالیت مناسب باید به فرد بازخوردهای فوری بدهد و به یک هدف مشخص منتج شود. اگر فعالیت خیلی ساده باشد برای فرد کسالت آور است و اگر خیلی سخت باشد موجب اضطراب و نگرانی می شود. پس یک فعالیت مناسب باید بین این دو طیف قرار بگیرد.
- فقدان فعالیت های جدید و تازه: برخی افراد بیشتر از سایرین دچار دل زدگی و بی حوصلگی می شوند. افرادی که نیاز شدید به تجربیات جدید، متنوع و هیجان انگیز دارند بیشتر در معرض احساس ملالت هستند. این افراد اغلب فکر می کنند سرعت دنیا برایشان آهسته است و نیاز به تجارب هیجانی دارند. این نیاز بالا به محرک های بیشتر و متنوع توضیح می دهد چرا افراد برون گرا و هیجان طلب بیشتر در معرض ملالت و بی حوصلگی هستند. این دسته از افراد برای رهایی از حس ملالت و دل زدگی به فعالیت هایی روی می آورند که برایشان جدید و محرک باشد.
- نگهداری توجه: بی حوصلگی با فقدان توجه در ارتباط است. یعنی فعالیتی که برای ما خسته کننده است توجه ما را هم نمی تواند جلب کند. از طرفی وقتی بر فعالیتی که انجام می دهید توجه و تمرکز نداشته باشید چگونه می تواند برایتان جالب باشد؟ افرادی که مشکل نگهداری توجه و تمرکز دارند اغلب بیشتر و سریع تر از سایرین بی حوصله می شوند.
- عدم شناخت خویش: اغلب افرادی که شناخت محدود و کمی در مورد احساسات و خودشان دارند بیشتر از سایرین دچار بی حوصلگی می شوند. آنان اغلب نمی توانند تشخیص دهند به چه فعالیت هایی علاقه دارند و یا می خواهند چه کاری انجام دهند. برای آنان سخت است که بفهمند چه احساسی دارند. این‌که ندانید چه چیزی شما را خوشحال می کند موجب حس دل زدگی و پوچی در زندگی می شود. زمانی که ندانید چه فعالیت و چه چیزی شما را خوشحال و با‌انگیزه می کند و به دنبال چه چیزی هستید نمی توانید هدفی پیدا کنید که برای رسیدن به آن تلاش کنید.
- عدم مهارت در سرگرم کردن خویش: افرادی که راه کارهای شخصی و درونی برای سرگرم کردن و لذت بردن خویش ندارند اغلب به محرک های بیرونی وابسته می شوند. اما دنیای بیرون هرگز نمی تواند به طور کامل نیاز ما به تجربیات جدید و هیجان انگیز را اقناع کند. پس اگر همیشه به دنیای بیرون و محرک های بیرونی بسنده کنید هرگز راضی نخواهید شد.
- فقدان خود مختاری: زمانی که احساس اجبار در موقعیت و یا فعالیتی داشته باشید بیشتر احساس دل زدگی و بی حوصلگی می کنید. افراد زمانی که نتوانند اقدام به کار و فعالیتی کنند و احساس کنند در این وضعیت گیر افتاده‌اند بیشتر بی حوصله و خسته می شوند. در نوجوانان این اتفاق زیاد پیش می آید زیرا در این سنین فرد انقدر استقلال و آزادی عمل ندارد در نتیجه بیشتر احساس دل زدگی و بی حوصلگی می کند.
- تغییرات فرهنگی: بی حوصلگی در واقع محصول زندگی مدرن و لوکس امروزی است و تا قرن ۱۸ این واژه تقریبا بی معنا بوده است. زمانی که جامعه به سمت انقلاب صنعتی پیش رفت این مفهوم شکل گرفت. در حقیقت اجداد ما زمانی برای بی حوصلگی و دل زدگی نداشتند انقدر مشغول به زندگی، تهیه غذا و فعالیت بودند که زمانی برای آن نداشتند.
بدون دیدگاه