برای برخی دوران بازنشستگی ترسناک به نظر می ‌آید. مانند رفتن به سفر در شرایطی جدید و وارد شدن به هتلی که هیچ وقت از آن خارج نمی ‌شوید. این شرایط مانند تمام دوارن زندگی نیاز به برنامه‌ ریزی دارد. وقتی بازنشسته می‌ شوید زمان بیشتری در اختیار دارید. شاید برای برخی این زمان زیاد و این ‌که با آن چه کاری کنند تبدیل به یک معضل شده و گاهی بی ‌حوصله و کسل شوند. وقتی برای دهه ‌ها به کاری مشغول بودید زمان کم ‌تری در اختیار داشتید. شاید انقدر خسته به خانه باز می ‌گشتید که تنها زمان شما در خانه به خواب یا غذا خوردن می‌ گذشت. همچنین خیلی برنامه ‌ریزی گسترده ‌ای برای زمانتان نداشته ‌اید زیرا بیش ‌تر آن را باید وقف کار و شغلتان می‌ کردید. اما اکنون تمام یا بیش‌ تر زمان خود را خارج از محل کار می ‌گذرانید. شاید هویت شما دچار تغییر شود. تا قبل از آن خود را با عنوان نقش شغلی ‌تان می ‌شناختید اما بعد از آن که این نقش را واگذار می ‌کنید چه می ‌شود؟ حس وابستگی به شغل و همکارانتان نیز تغییر می ‌کند. در این دوران باید بیش از هر زمان دیگری بر خویش و هویتتان متمرکز باشد. دیدگاه جدید و شرایط تازه را بپذیرید و آن را جهت دهید. اکنون زمان آن رسیده به آرزوها و خواسته‌ های خود بازگردید خود را ارزیابی کنید. به اموری که برایتان جالب و خواستنی است بپردازید. اهداف و مسیر زندگی هنوز در جریان است و به اقدام شما بستگی دارد.