خشم یکی از اصلی ترین هیجانات انسانی است. درست مانند شادی، غم، اضطراب، خشم هم از اساسی ترین احساسات است. این هیجانات نام‌ برده از مهم ترین ابزارهای انسان برای بقا است که در طول تاریخ تکامل انسانی نقش بسزایی را به عهده گرفته‌ اند. «جنگ و گریز» (Fight or Flight) پاسخی است که بدن در مواجهه با خشم از خود نشان می دهد؛ این فرآیندی است که انسان را برای مبارزه  آماده می‌ کند؛ اما این مبارزه همیشه به معنی درگیری نیست، گاهی اعتراض به ناعدالتی یا به اجرا درآوردن قانون برای هنجارهای جدید، رفتاری تغییر شکل‌یافته از همین هیجان خشم است. اگر خشم تبدیل به یک رفتار تکراری شود، می تواند تهدیدی جدی برای رابطه یا حتی سلامت فردی باشد. خشم هورمون های استرس را فعال می کند و اگر ترشح این هورمون ها ادامه‌دار شود، آسیب به نورون های مغزی را موجب می شود. نورون های مغزی مرتبط با قضاوت و حافظه کوتاه مدت، از جمله قسمت هایی است که با ابراز خشم طولانی مدت، تضعیف می شوند. برای افرادی که خشم مزمن یا تجربه خشم های انفجاری را دارند، یادگیری مهارت هایی برای شناسایی و مهار این هیجان قدرتمند، لازم و ضروری است. همه این احساس را می شناسیم. کافیست زمان هایی را به یاد بیاورید که توسط دیگری تحقیر شدید، یا رانندۀ حواس‌پرتی ناگهان جلوی ماشین شما ظاهر شده است! افراد بسیاری در کنترل کردن خشم یا هیجانات منفی دیگر مشکل دارند. هرچند، آزاد کردن خشم همیشه جوابی را که دنبالش هستیم به ما نمی دهد؛ بلکه برعکس، با ابراز خشم، خشم های بیشتری زاییده می شوند. بهترین راه برای فهمیدن خشم، شناخت ریشه آن، عوامل تحریک کنندۀ آن و پیامدهای ابراز آن است که در نهایت باعث پرورش مهارت هایی می شود که بتوانیم هرچه بهتر آن را مدیریت کنیم.