پدر و مادر و ژن ها دو عامل مهمی هستند که رشد هر انسانی از آن تاثیر می پذیرد. کودکان ممکن است شخصیت ها و نقاط قوت و ضعف متفاوتی نسبت به یکدیگر داشته باشند. بسیار مهم است که والدین این نقاط مهم را بشناسند و از سرعت رشد و تحول کودک مطلع باشند و این اصل را بپذیرند که شیوه فرزند پروری پدر و مادر خودشان لزوما همه جا کارساز نیست و رفتار به روش آن ها ممکن است همیشه با نتایج یکسانی مواجه نشود. والدین و فضای امنی که در محیط خانه شکل می دهند تاثیر شگرفی در رشد کودک دارد. در اصل می شود این طور بیان کرد که محیط اطراف کودک به عنوان ماشه برای بروز و ظهور ژن ها عمل می کند. پدر مادرهایی که رفتارهای ثابت دارند ، روابط گرم با کودک برقرار می کنند و حس امنیت را برای کودک فراهم می‌کنند ؛ بالاترین تاثیر مثبت را در رشد کودک ثبت می کنند. برطرف کردن نیازهای بنیادین کودک اساسی است و نادیده گرفتن کودک تاثیراتی به شدت مخرب در روان او به جا می گذارد. با این حال پدر و مادر تنها افرادی نیستند که رشد کودک از آن ها  تاثیر می گیرد ، بلکه خواهر و برادر ، همسالان، پدربزرگ و مادربزرگ، همسایه ها، افراد معروف یا حتی سیاست گذارها می توانند در این فرآیند سهیم باشند. رشد سالم با نادیده گرفتن و خشونت تهدید می شود، به این شکل که فرآیند های شناختی مثل یادگیری زبان، فرآیندهای اجتماعی شدن کودک و از همه مهم تر توانایی کودک برای اعتماد کردن و داشتن عزت نفس توسط خشونت و رفتار آسیب زای پدر و مادر تحت تاثیر قرار می گیرد. نکته قابل توجه اینجاست که لزوما همه خشونت ها و غفلت های والدین آینده کودکان را پیش بینی نمی کنند. در این میان کودکانی هستند که با وجود شرایط و محیط سخت و آسیب زا ، از خود مقاومت نشان می دهند و موفقیت های چشمگیری به عنوان بزرگسال کسب می کنند.