اختلال یادگیری به ناتوانی در حوزه های گفتار، نوشتن، محاسبات ریاضیاتی، توجه و هماهنگی در رفتارهای حرکتی اطلاق می شود. این اختلال در کودکان با سن کمتر هم مشاهده می شود؛ اما تا قبل از ورود کودک به مدرسه نمی شود تشخیص مطمئنی را مطرح کرد. اختلالات یادگیری محدود به دورۀ کودکی نیست و اثرات آن در طول زندگی و سنین بالاتر هم قابل مشاهده است. نمونه ای از این تاثیرات، در حوزه های مختلفی مثل مدرسه، دانشگاه، شغل یا محیط های اجتماعی، خود را به نمایش می گذارد. اختلالات یادگیری در دسته های متفاوتی تقسیم بندی می شوند: دیسلکسیا (Dyslexia): برگردان این اختلال به فارسی «خوانش‌پریشی» است که با ناتوانی در شناسایی اجزای کلمات، هجی کردن و درک مطلب ارتباط دارد؛ دیسگرافیا (Dysgraphia): برگردان این اختلال به فارسی «نوشتارپریشی» است. در این اختلال نگارش فرد با املای غلط، خطاهای دستوری یا نقطه‌گذاری، و بی نظمی پاراگراف ها مشخص می شود؛ دیسکلکولیا (Dyscalculia): برگردان این اختلال به فارسی «اختلال ریاضیات» است. فرد مبتلا در تکالیف و مفاهیم ریاضی مشکل دارد. به طور کلی، این اختلال توانایی یادگیری فرد در علوم مرتبط با حساب را تحت تاثیر قرار می دهد؛ آپراکسیا (Apraxia): سختی در ادای کلماتی که فرد قصد گفتنش را دارد. اختلال «پردازش اطلاعات» هم شکلی دیگر از اختلال های یادگیری است که با نقص در استفاده از اطلاعات حسی (بینایی، شنوایی، بساوایی، چشایی و بویایی) مرتبط است. این اختلال به معنی مشکل در «دیدن» و «شنیدن» نیست؛ بلکه مشکل در درک اطلاعاتی است که از این حواس دریافت می شود.